|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Przygotowanie do Sakramentu:
|
|
- Kurs Przedmałżeński:
|
27 marca–1 kwietnia 2017 r. — sala Domu Parafialnego
(warunek: ukończone 17 lat)
|
|
- Poradnictwo Rodzinne:
|
dyżur w czwartek w godz. 18.45-19.45
indywidualne spotkania z narzeczonymi przed ślubem w godz. 19.00-20.30 (kontakt tel. 602-174-542)
|
|
- Konferencja z Kapłanem:
|
I. środa miesiąca
(spotkania w Oratorium Domu Parafialnego)
|
|
|
|
Zapowiedzi przedślubne należy zgłaszać w Kancelarii Parafialnej na 3 miesiące przed ślubem.
|
|
Jednym z warunków ogłoszenia zapowiedzi jest ukończenie przez oboje narzeczonych kursu przedmałżeńskiego.
|
|
|
|
Dokumenty potrzebne do spisania protokołu przedślubnego:
|
- „Świadectwo chrztu”
- Jeżeli kandydat do małżeństwa ochrzczony był poza tutejszą parafią:
- Świadectwo najświeższej daty.
- „Zaświadczenie o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”
- Dokument sporządzony przez kierownika Urzędu Stanu Cywilnego właściwego dla miejsca zamieszkania jednego z kandydatów.
- Zaświadczenie jest ważne t y l k o 3 miesiące od daty wystawienia, a ostatni dzień jego ważności jest określony
w odpowiedniej rubryce dokumentu.
- Dokumenty tożsamości obojga kandydatów
- Dowód Osobisty ewentualnie Paszport.
- „Świadectwo z nauki religii” obojga kandydatów.
- Świadectwo z ostatniej klasy szkoły średniej.
- „Zaświadczenie o Katechezie Przedmałżeńskiej” obojga kandydatów
- Dokumenty potwierdzające odbycie Kursu Przedmałżeńskiego.
|
|
|
|
Sakrament Małżeństwa:
|
- Istota sakramentu
- 1601 - „Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej
natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu”.
(KPK, kan. 1055, § 1.)
- 1661 - Sakrament małżeństwa jest znakiem związku Chrystusa i Kościoła. Udziela on małżonkom łaski miłowania się wzajemnie
tą miłością, jaką Chrystus umiłował Kościół. Łaska sakramentu udoskonala zatem ludzką miłość małżonków, umacnia ich nierozerwalną jedność i uświęca ich na drodze
do życia wiecznego.
- 1664 - Do istoty małżeństwa należy jedność, nierozerwalność i otwartość na płodność. Poligamia jest przeciwna jedności małżeństwa;
rozwód rozłącza to, co Bóg złączył. Odrzucenie płodności pozbawia życie małżeńskie dziecka, które jest „najcenniejszym darem małżeństwa”.
- Celebracja sakramentu:
- 1621 – W obrządku łacińskim małżeństwo między dwojgiem wierzących katolików jest zazwyczaj zawierane podczas Mszy świętej,
ze względu na związek wszystkich sakramentów z Misterium Paschalnym Chrystusa. W Eucharystii urzeczywistnia się pamiątka Nowego Przymierza, przez które Chrystus
na zawsze zjednoczył się z Kościołem, swoją umiłowaną Oblubienicą, za którą wydał samego siebie. Słuszne jest zatem, by małżonkowie przypieczętowali swoją zgodę
na wzajemne oddanie się sobie przez dar własnego życia, jednocząc się z ofiarą Chrystusa za Kościół, uobecnioną w Ofierze eucharystycznej, i przyjmując Eucharystię,
ażeby skoro spożywają to samo Ciało i tę samą Krew Chrystusa, „tworzyli jedno ciało” w Chrystusie.
- 1622 – „Obrzęd zaślubin jako sakramentalny akt uświęcenia... winien być sam w sobie ważny, godny i owocny”. Przyszli
małżonkowie powinni więc przygotować się do celebracji swych zaślubin przez przyjęcie sakramentu pokuty.
- 1623 – Według tradycji łacińskiej sami małżonkowie jako szafarze łaski Chrystusa udzielają sobie nawzajem sakramentu małżeństwa,
wypowiadając wobec Kościoła swoją zgodę. [...]
- 1624 – Różne liturgie zawierają wiele formuł błogosławieństw i modlitw epikletycznych, w których prosi się Boga o łaskę
i błogosławieństwo dla nowożeńców, szczególnie dla żony. W epiklezie tego sakramentu małżonkowie otrzymują Ducha Świętego jako komunię miłości Chrystusa i Kościoła.
Jest On pieczęcią ich przymierza, zawsze żywym źródłem ich miłości, mocą, w której będzie odnawiać się ich wierność.
- 1625 – Zawierającymi przymierze małżeńskie są mężczyzna i kobieta, ochrzczeni, wolni do zawarcia małżeństwa, którzy w sposób
dobrowolny wyrażają swoją zgodę. „Być wolnym” oznacza: – nie być poddanym przymusowi.
- 1626 – Kościół uważa wzajemne wyrażenie zgody przez małżonków za nieodzowny element, który „stwarza małżeństwo”. Jeśli
nie ma zgody, nie ma małżeństwa.
- 1627 – Zgoda jest „aktem osobowym, przez który małżonkowie wzajemnie się sobie oddają i przyjmują”: „Biorę ciebie
za żonę” - „Biorę ciebie za męża”. Zgoda, która wiąże wzajemnie małżonków, znajduje swoje dopełnienie w tym, że dwoje „stają się jednym
ciałem”.
- 1628 – Zgoda powinna być aktem woli każdej ze stron, wolnym od przymusu i ciężkiej bojaźni zewnętrznej. Żadna ludzka władza
nie może zastąpić tej zgody. Jeśli nie ma tej wolności, małżeństwo jest nieważne.
- Skutki sakramentu małżeństwa
- 1638 – Z ważnego małżeństwa powstaje między małżonkami węzeł z natury swej wieczysty i wyłączny. W małżeństwie chrześcijańskim
małżonkowie zostają ponadto przez specjalny sakrament wzmocnieni i jakby konsekrowani do obowiązków swego stanu i godności.
- 1639 – Zgoda, przez którą małżonkowie oddają się sobie i przyjmują wzajemnie, zostaje przypieczętowana przez samego Boga. Z ich
przymierza „powstaje z woli Bożej instytucja trwała także wobec społeczeństwa”. Przymierze małżonków zostaje włączone w przymierze Boga z ludźmi:
„Prawdziwa miłość małżeńska włącza się w miłość Bożą”.
- 1640 – Węzeł małżeński został więc ustanowiony przez samego Boga, tak że zawarte i dopełnione małżeństwo osób ochrzczonych
nie może być nigdy rozwiązane. Węzeł wynikający z wolnego, ludzkiego aktu małżonków i z dopełnienia małżeństwa jest odtąd rzeczywistością nieodwołalną i daje początek
przymierzu zagwarantowanemu wiernością Boga. Kościół nie ma takiej władzy, by wypowiadać się przeciw postanowieniu mądrości Bożej.
- 1641 – „Małżonkowie chrześcijańscy... we właściwym sobie stanie i porządku życia mają własny dar wśród Ludu Bożego”.
Właściwa łaska sakramentu małżeństwa jest przeznaczona dla udoskonalenia miłości małżonków i dla umocnienia ich nierozerwalnej jedności. Przez tę łaskę
„podtrzymują się wzajemnie... z pomocą wiernej miłości, a przyjmowanemu z miłości do Boga potomstwu wpajają chrześcijańskie nauki i ewangeliczne cnoty”.
- 1666 – Chrześcijański dom rodzinny jest miejscem, gdzie dzieci otrzymują pierwsze głoszenie wiary. Dlatego dom rodzinny słusznie
jest nazywany „Kościołem domowym”, wspólnotą łaski i modlitwy, szkołą cnót ludzkich i miłości chrześcijańskiej.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
