|
|
O. Wenanty nie silił się na rzeczy nadzwyczajne,
ale zwyczajne wykonywał w sposób nadzwyczajny.
(Św. Maksymilian Maria Kolbe)
W czwartek, 14 lutego, o godz. 16.30 w Bibliotece Publicznej i Centrum Kultury w Trzciance odbyło się spotkanie z pisarzem i publicystą
dr. Tomaszem Terlikowskim.
Tomasz Piotr Terlikowski (ur. 10 września 1974) — polski dziennikarz, filozof, publicysta, tłumacz, pisarz i działacz katolicki,
redaktor naczelny Telewizji Republika w latach 2014-2017, od 8 maja 2017 dyrektor programowy tej stacji.
Publicysta wygłosił prelekcję „Sługa Boży o. Wenanty Katarzyniec, skuteczny jak św. Szarbel”,
a także zaprezentował swoje opracowania poświęcone m.in. postaci Sługi Bożego o. Wenantego Katarzyńca oraz św. Maksymiliana Marii Kolbego.
Prelekcja dr Terlikowskiego przybliżyła nam ciągle jeszcze mało znaną postać zmarłego przed prawie stu laty franciszkanina:
W trakcie krótkiego życia o. Wenanty Katarzyniec pomógł Maksymilianowi Kolbe stworzyć media katolickie i objawił się jako wielki kaznodzieja.
Zapewnił jednak swoich współbraci, że najwięcej uczyni... po śmierci. Tak też się stało. Problem ze znalezieniem pracy, kupno samochodu, spłata wysokiego
kredytu, kłopoty biznesowe, a także uciążliwe dolegliwości zdrowotne — wielu świadków potwierdza, że ten pochowany w Kalwarii Pacławskiej zakonnik
skutecznie rozwiązuje każdą sprawę. Ci, którym pomógł nie mają wątpliwości: Wenanty jest taki jak święty Szarbel 1.
Józef Katarzyniec (ur. 7 października 1889 w Obydowie, zm. 31 marca 1921 w Kalwarii Pacławskiej) — franciszkanin konwentualny (imię zakonne
Wenanty), prezbiter, mistrz nowicjatu klasztoru franciszkanów we Lwowie oraz Czcigodny Sługa Boży Kościoła katolickiego. Człowiek bardzo skromny i cichy
na zewnątrz, a równocześnie bardzo głęboki i bogaty w życie wewnętrzne, kandydat na ołtarze Kościoła katolickiego. Jest on wybitnym i wyrazistym przykładem
heroicznej wierności Ewangelii Chrystusowej w życiu codziennym, świętości polegającej na wykonywaniu rzeczy zwyczajnych w sposób nadzwyczajny, jak wyraził się
o nim św. Maksymilian Kolbe, będący z nim w przyjaźni. Pan Bóg prowadził go do siebie od samego dzieciństwa, poprzez wszystkie etapy duchowego wzrostu,
nacechowane prostą a niezwykle skuteczną ascezą, w naśladowaniu Jezusa Chrystusa, aż do prawdziwej mistyki Krzyża. Żył krótko, bo tylko 31 i pół roku,
ale ze względu na intensywność swego życia duchowego zasłużył w pełni na tę pochwałę, jaką Kościół zwykł obdarzać swych młodocianych świętych, iż żyjąc krótko,
przeżyli czasu wiele.
(... za o. C. Niezgodą OFMConv)
(Pełną biografię Czcigodnego Sługi Bożego o. Wenantego znajdziecie na
wenanty.pl... →
)
1.) Św. Szarbel — duchowny maronicki, mnich i pustelnik, święty Kościoła katolickiego. W wieku 23 lat
wstąpił do maronickiego klasztoru św. Marona w Annaya, gdzie otrzymał zakonne imię Szarbel. Po odbyciu studiów teologicznych w klasztorze w Kfifan
i otrzymaniu święceń kapłańskich wrócił do klasztoru św. Marona, gdzie przebywał do 1875 roku. W tym też roku ojciec Szarbel przeniósł się do znajdującej się
w pobliżu klasztoru pustelni pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła. Żyjąc w odosobnieniu prowadził niezwykle ascetyczny tryb życia, poszcząc i umartwiając się,
większość czasu spędzając na modlitwie i praktykach religijnych. W pustelni spędził ostatnie 23 lata swego życia. 5 grudnia 1965 roku papież Paweł VI beatyfikował,
a 9 października 1977 roku kanonizował ojca Szarbela. Jest to święty, który po swojej śmierci pozostaje bardzo aktywny i czyni wiele znaków, stając się potężnym
orędownikiem u Boga poprzez wypraszanie łaski uzdrowienia dla wielu ludzi.
|
