Pierwszymi misjonarzami saletyńskimi w Polsce byli Szwajcarzy, którzy we wrześniu 1902 r. przybyli
do Krakowa. Pracę apostolską rozpoczęli w Puźnikach (ówczesna archidiecezja lwowska).
W roku 1910 przybyli do Dębowca – niewielkiej podkarpackiej wsi położonej niedaleko Jasła (ówczesna archidiecezja krakowska).
Tu powstał główny Dom Polskiej Prowincji Zgromadzenia. Lata 1936-39 to okres powstawania oraz intensywnego rozwoju Sanktuarium Matki Bożej z La Salette –
szczególnego miejsca kultu Maryjnego, słynącego licznymi nawróceniami i łaskami. Również po wojnie, mimo trudności i licznych przeszkód ze strony władz
komunistycznych, kult Matki Bożej Saletyńskiej, Pocieszycielki Grzeszników a także Sanktuarium, rozkwitały i nadal owocowały nawróceniami i coraz liczniejszymi
powołaniami do kapłaństwa i życia zakonnego.
W 1996 roku figura Płaczącej Pani z La Salette w Sanktuarium Dębowieckim została uhonorowana Koronami Papieskimi. Uroczystości Koronacyjne
objęły całą Prowincję Polską Zgromadzenia, podobnie jak cztery lata później – w 2002 r., który był rokiem 100 Jubileuszu Saletynów w Polsce.
Do Trzcianki Saletyni przybyli wczesną jesienią 1945 r., a więc wkrótce po wyzwoleniu. Od tamtej pory ich posługa duszpasterska
trwa tutaj nieprzerwanie, przynosząc obfite owoce w postaci szczególnie licznych powołań kapłańskich i zakonnych.
