Kościół filialny pw. św. ap. Piotra i Pawła
Nowa Wieś została założona przez hrabiego Adama Czarnkowskiego w roku 1618 jako wieś o nazwie Kazimierz. Ponieważ zamieszkiwali ją wówczas głównie koloniści niemieccy, zbyt trudna do wymówienia dla nich nazwa nie przyjęła się w użyciu. Zamiast tego miejscowość zaczęto nazywać po prostu Nową Wsią i tak nazwa ta przetrwała do dzisiaj. Chociaż po rozbiorze Polski w 1772 roku została zniemczona na Neudorf, to po II wojnie światowej wrócono do polskiej nazwy.
Przez wiele lat we wsi nie było żadnego kościoła, jej mieszkańcy byli zbyt biedni, aby go ufundować. Dopiero w czasach porozbiorowych niemieccy luteranie wybudowali pierwszy zbór ewangelicki w Nowej Wsi (poświęcony 20 stycznia 1799 r). Znajdował się on na tym samym wzniesieniu w pobliżu stawu, gdzie znajduje się obecny kościół. Ściany zbudowane z tzw. muru pruskiego z czasem uległy naturalnemu zniszczeniu i w 1900 r. zawaliła się północna ściana zboru. Ewangelicy podjęli starania, aby w miejsce starej wznieść nową świątynię. W sierpniu 1906 r. rozpoczęli budowę nowego zboru z czerwonej cegły, pokrytego dachówką. Poświęcono go 29 września 1908 r. Służył niemieckim mieszkańcom wsi aż do 1945 r. W tedy to zachodnia ściana wieży została uszkodzona przez pocisk artyleryjski, który zniszczył także mechanizm zegarowy. Ponadto uszkodzeniu uległy okna, dach i szafa organowa.
Od listopada 1945 roku opiekę duchową nad wsią i kościołem przejęli Księża Misjonarze Saletyni. W czerwcu 1947 r. w kościele rozpo-częły się intensywne prace remontowe i już 29 czerwca 1948 r., pierwszy po wojnie proboszcz trzcianecki – ks. dr Tadeusz Ptak MS, poświęcił go pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła. Od tego czasu w kościele wykonano bardzo wiele remontów – do najważniejszych z nich należą: zmiana ołtarza na katolicki, skrócenie ławek, zmiana pokrycia dachowego i remont pomieszczenia na wieży, wstawienie okien na wieży, remont organów, remont zakrystii, konserwacja wieży, remont salki przy zakrystii. W maju 1999 roku, staraniem ks. W. Turonia MS, mieszkańcy wsi wybudowali przy kościele kapliczkę ku czci Matki Bożej Saletyńskiej jako wotum za nawiedzenie rodzin przez figurę Płaczącej Pani z La Salette.
Życie religijne przejawia się głównie uczestnictwem we Mszy św., ale także w rekolekcjach, odpustach, misjach i pielgrzymkach. Przy kościele istnieją również cztery Róże Żywego Różańca, podczas Mszy św. służą aspiranci i ministranci, śpiew podtrzymuje Schola. Wierni chętnie uczestniczą też w nabożeństwach Drogi Krzyżowej, nabożeństwach majowych, czerwcowych i październikowych.
Obecnym opiekunem kościoła jest ks. Wacław Turoń MS. Podobnie jak jego poprzednicy, poświęca kościołowi i wiernym dużo czasu, chętnie angażując się w życie duchowe Nowej Wsi.